65 Yaş Emeklilik Yaşını Kim Çıkardı?
Huzurlu Günler, Mavi Gökyüzü
Kayseri’nin sıcak havası, yazın sonlarına yaklaşırken daha da bunaltıcı oluyordu. Bir öğleden sonra, sabah yürüyüşümden dönerken, kısacık bir mola verdim. Arka sokaklardaki çınar ağaçlarının gölgesinde, bir bankta oturmak bir tür terapi gibi hissettiriyordu. O an düşündüm: “Bundan sonra kaç yıl var emekliliğime?” Kayseri’de büyüyen bir çocuk olarak emeklilik kelimesi hep kulağımda bir yandan güzel, bir yandan ise korkutucu bir kelime olmuştur. Ama son zamanlarda emekliliğe yaklaşmak, daha farklı bir şekilde duyuluyor.
65 yaş emeklilik yaşını kim çıkardı? Bu soru, sanki günlerdir beynimi kemiriyordu. Ne zaman bu konu hakkında konuşsam, önce bir hayal kırıklığı ardından kafamda bir sürü soru doğuyordu. 25 yaşındayım ve herkes bana hayatın ne kadar uzun olduğunu söylese de, bu kadar uzun bir hayatın sonunda çalışmak zorunda olmak, hatta bir insanın emekli olabilmesi için yaşadığı yılların 65’e dayanması… Düşünmek bile tuhaf. Gerçekten kim çıkardı bu yaşı?
Gençken Umut, Yaşlanınca Korku
Geçen hafta, Kayseri’nin eski çarşılarında gezinirken, yaşlı bir adamla sohbet etme fırsatım oldu. Eski yıllardan, “güzel zamanlardan” bahsediyordu. O zamanlar insanlar çok daha rahatmış. Mesela, emeklilik yaşı daha düşüktü. “Bizi ne zaman emekli edeceksiniz?” diye soran yaşlılar, aslında çoktan emekli olmuş insanlardı. O zamanlar hayat daha basitti, insanlar yaşlanınca rahatça emekli olup torunlarına bakarak huzurlu bir hayat sürüyordu. Hadi diyelim ki ben de öyle bir emeklilik hayali kuruyordum ama 65 yaş bu hayali benim için neredeyse imkansız kılacak gibi.
Kafamı toparlamaya çalışırken, bir yandan da zamanın nasıl geçmek bilmediğini hissediyorum. Gençken, 65 yaş sadece bir sayıydı. Ama şimdi o sayı her geçen gün daha da korkutucu hale geliyor. Çalışmak, üretmek, bir şeylere ulaşmak isteğiyle dolu bir gençken, yaşlanmaya başlamadan emekli olmanın hayalini kurmak çok insani bir durum sanki. 65 yaş… O kadar büyük, o kadar uzak… Ama bir o kadar da yaklaşıyor. Bu yaşın üstündeki insanlar, nasıl bir umutla beklemişlerdir emekli olmayı?
65 Yaş: Hayal Kırıklığı ve Arzular
Bir gün, annemle akşam çayı içerken, konu yine 65 yaş emeklilik yaşına geldi. Benim gibi düşünen biriyle sohbet etmek her zaman daha kolay oluyordu. Annem, gençliğinde bu kadar yükseğe çekilecek bir emeklilik yaşı hakkında bir şey duymadığını, aksine daha erken emekli olmanın, insanların daha rahat yaşaması için çok önemli olduğunu söyledi. Ama şimdi öyle değil…
Bir yandan annemin dediği gibi, bir türlü gerçek olamayacak bir şeyin hayalini kuruyorum. 65 yaş, hayal kırıklığının sembolü oldu. Ne zaman bu konuda bir şeyler okusaydım, ya da çalışmanın hakkını almanın ne zaman son bulacağına dair sorularımı sorsaydım, bu numara beni daha da zorladı. Kim çıkardı? Kimse, kimseyi bu kadar zor durumda bırakmaya hakkı yoktu!
Herkesin kendine göre bir zaman çizelgesi, bir yaş haritası vardır. Bense kendimi yıllarca her gün çalışmaya adanmış bir insan olarak hayal ettim. Ama şimdi, bir noktada durup bu 65 yaş meselesine bakınca, her şeyin ne kadar karmaşık hale geldiğini fark ediyorum. Bir şeyler çözülmemiş gibi, yarım kalmış bir hayal gibi…
Ne Zaman? Belki Hiç!
Bugün sokaklarda yürürken, herkesin hayal kırıklığından ve endişelerinden çok uzaklaştığını düşündüm. Evet, belki 65 yaş emeklilik meselesi kimseyi artık ilgilendirmiyor. Ama bir gencin, o kadar çalışıp çabaladıktan sonra geriye sadece sayılı yıllar kalması, bu yaşa ulaşmak için… Bu kadarını kim çıkardı? Bütün bu düşünceler kafamı bulandırırken, içimdeki o gergin umut beni sarhoş etti. Belki bir gün, belki hiç… ama bir şekilde o 65 yaşını geçmek gerekecek.
Bunlar benim hissettiklerim. Ne zaman kim bu yaşları belirlemiş olursa olsun, sonunda hepimizin bu soruya bir yanıtı olacak. Belki bir gün bu soruya “kimse” değil, sadece “biz” diyeceğiz.