Benzodiazepin Anksiyolitik Mi? Bir Akşamın İçsel Yolculuğu
Geceyi hatırlıyorum. Kayseri’nin soğuk bir akşamıydı. Havanın soğukluğuna rağmen içimi kaplayan sıcaklık, bir an için bütün korkularımı unutturmuştu. Yine de tam anlamıyla huzur bulamıyordum. Kafamın içinde bir savaş vardı; her şey karışıktı, bulanıktı, kaybolmuş gibiydim. Anksiyetenin gelip her şeyi sarması ne kadar tanıdık bir his… Tam o an, hayatımda aldığım en “kolay” ama bir o kadar da karışık kararı vermek zorunda kaldım. “Benzodiazepin anksiyolitik mi?” diye sormuştum kendime, ama asıl mesele bu soruyu sorarken neler hissettiğimdi.
Bir Hapın Arkasında: Benzodiazepin
Bir gece daha, içimi saran o korkuyla, vücudumun bir köşesinde neredeyse bir boğulma hissiyle oturuyordum. Her an bir şeylerin kötüye gideceğini hissediyordum. Sanki bir uçurumun kenarına düşmek üzereydim ve her şey, her şey hızla ama yavaşça altımda kayıyordu. Bunu hissetmek çok kötüydü. O an aklımda bir tek şey vardı: “Benzodiazepin.”
Birkaç gün önce doktorumla yaptığım görüşme aklıma geldi. Anksiyete, depresyon, uykusuzluk… her biri başka bir kavram, ama birbirine çok yakın. “Benzodiazepin anksiyolitik mi?” sorusunun cevabını, o odada buldum. O ilaçları kullanmak, bir kayıptan ziyade belki bir çözüm olurdu. Ama çözümler, bazen içsel bir mücadeleyi de beraberinde getiriyor, bunu biliyorum. Bunu hep hissediyorum.
Benzodiazepinlerin anksiyolitik etkisi, biraz da zor bir arkadaş gibi. Hızlı ve geçici bir rahatlama sağlıyorlar, ama bir süre sonra içsel bir boşluk bırakıyorlar. Bunu bilerek mi kullanıyordum? Evet, ama daha ne kadar kullanabileceğimi bilmiyordum. O kadar büyük bir boşluk var ki bazen, o boşluğu dolduracak bir şey bulmak neredeyse imkansız.
Hapı Aldım, İçim Hızla Sakinleşmeye Başladı
Bir süre sonra, o ilacı aldım. Gözlerimi kapatıp birkaç dakika bekledim. Hızla sakinleşmeye başlamıştım. Adeta zaman durmuş gibiydi. Zihnimdeki karmaşık düşünceler, birer birer kayboluyordu. İçimdeki o yoğun sıkışmışlık hissi biraz olsun geride kaldı. Sanki birisi derin bir nefes aldırmıştı bana, her şeyin aniden biraz daha netleştiğini hissettim. Fakat bu rahatlık, beni biraz huzursuz etti. Birinin elimi tuttuğunda hissettiğim güvenin, ama aynı zamanda kaybolan bir şeyin hissini yaşadım. Bu rahatlama, geçici miydi? Yoksa bu bir çözüm müydü?
Ve işte o an düşündüm: “Benzodiazepin, anksiyolitik bir ilaç olarak gerçekten işe yarıyor mu?” Evet, o gece işe yaradı ama kısa bir süreliğine. Düşüncelerim, bir zamanlar beni hapseden prangalar gibi rahatlamıştı. Ama ne kadar? Birkaç saat sonra, ne kadar devam edebilirdim?
İçsel Çatışma: Geçici Rahatlama mı, Kalıcı Çözüm mü?
O gece, biraz daha sakinleşip düşüncelerimi toparladıktan sonra bir şey fark ettim: Benzodiazepinlerin sağladığı rahatlama, içsel bir huzura dönüşmüyordu. Sadece kaybolan bir anıydı. Bir süre sonra, o ilaçların bana sağladığı o rahatlama kayboldu ve yine o eski panik hissini hissetmeye başladım. Her şey, sanki bir an önce geri gelmişti.
O an, kaybolan rahatlık ile geri dönen endişe arasında sıkışıp kaldım. İlaçları almak, bir çözüm gibi görünüyordu. Ama bu çözümün arkasında başka bir soru vardı: Gerçekten bu kadar hızlı ve geçici bir rahatlama bana yeterli miydi? Zihnimdeki düşünceler, sadece bir hapla sakinleşebilir miydi?
Bir yandan şunu fark ettim: Benzodiazepinler, anksiyolitiğin tanımına uyarak, bir kişiye anlık bir rahatlama sağlıyordu, ama bu rahatlık tam anlamıyla çözüm değil, sadece bir kaçıştı. Ne kadar etkili olursa olsun, sonunda eski korkular geri geliyordu.
Sonraki Adım: Kendi Yolu
Benzodiazepinler, anksiyolitik etkisi olan ilaçlar olarak, kısa vadede faydalı olabilir. Ama ben, o gece düşündüm ve fark ettim ki, her çözüm kendi yan etkilerini de getiriyor. Şu an, hayatta neyin geçici neyin kalıcı olduğunu anlamaya çalışıyorum. Anksiyetenin, endişenin, depresyonun her biri bir süreçti ve her birine kendi yolumda çözüm bulmam gerektiğini hissediyorum.
Benzodiazepinlerin verdiği geçici rahatlama bana önemli bir ders verdi. O ilaçlar gerçekten anksiyolitik bir etki sağlıyor, ama bu etki sürekli değil, sadece anlık. Bunu bilerek ve kabullenerek, daha uzun vadeli çözümler aramaya başlamak gerektiğini hissettim. Şu an kendimi biraz daha güçlü hissediyorum, çünkü o geçici rahatlamanın ne kadar değerli olduğunu biliyorum ama uzun vadede kalıcı çözümler bulmanın gerekliliğini de fark ettim.
Her ne kadar o ilaç bana birkaç saatlik bir rahatlama sağlasa da, bir şey daha fark ettim: Geçici çözüm bile olsa, o anı yaşamak, her anın değerini anlamama yardımcı oldu.
Sonuç: Kendine Saygı ve Farkındalık
Benzodiazepinlerin anksiyolitik etkisi, anlık bir rahatlık sunuyor, ama asıl çözüm, bu geçici rahatlamanın ardında durabilmek ve her şeyin farkında olabilmek. Bugün, o ilacı alıp dinlendikten sonra, hayatta daha fazla farkındalık arayışı içindeyim. Benzodiazepinlere bel bağlamak yerine, onlardan aldığım kısa süreli faydaların yanında, daha kalıcı çözümler bulmak için çalışıyorum.
Ve bir şey daha fark ettim: Geçici rahatlama bile olsa, o akşam içimde bir umut ışığı yandı.