Ovun mu Ogün mü? Bir Seçimin Hikâyesi
Kayseri’de Bir Akşam ve Bir Sorunun Başlangıcı
Kayseri’de, akşamın serinliğinde, hava o kadar net ki; her şey biraz daha belirginleşiyor gibi hissediyorum. O an, arkadaşlarla dışarıda sohbet ederken, bir konu açıldı. Ya da daha doğrusu, bir tartışma başladı: Ovun mu ogün mü?
Başta, sadece bir kelime oyunundan ibaret gibi gelmişti. Ne önemi vardı ki? Kimse buna fazlasıyla kafa yormazdı. Ama ben öyle düşünmedim. Düşünmeye başladığımda, kelimenin ötesinde, o kadar çok duygu birikti ki… Bu basit gibi görünen soru, sanki içimde büyük bir karmaşanın tohumlarını atıyordu. Ne yapmam gerektiği konusunda, kalbim ve aklım arasında bir savaş başlıyordu. Ovun mu ogün mü? sorusunun cevabı, bambaşka bir anlam taşıyordu.
O Anki Karar
Günlerden bir gündü. Güneş batmaya yakın, Kayseri’nin o tipik sessizliğini içine çekmiş olan o akşam saatlerinde, kafamda hâlâ “Ovun mu ogün mü?” sorusu yankılanıyordu. Arkadaşım, hepimizin içinde bir gülümseme yaratacak şekilde, “Bunu sen daha iyi bilirsin!” demişti. O kadar sinirliydim ki, bir anda her şey daha da karıştı. Kendimi bir anda bir çıkmazda hissettim. Neden mi? Çünkü bazen hayat, sana en temel seçimleri yaparken bile zor anlar yaşatıyordu. Bazen, çok basit bir soru bile tüm içsel dünya dengeni altüst edebiliyordu.
İçimden “Neyim var ki benim, derdim bu mu?” diyordum ama bir yandan da… O kadar basit bir şey mi olabilirdi? Ovun mu ogün mü? O soruya vereceğim yanıt, hayatımda yapacağım seçimleri etkileyecekmiş gibi hissediyordum. Birden bir düşünce geldi: Bu sorunun ardında sadece bir kelime yoktu. Hayatımı, hislerimi, en küçük tercihlerimi anlatan bir gizem vardı.
İçimdeki İkilem: Ne Seçmeli?
Şu an neyi seçmem gerektiğine dair hiçbir fikrim yok. Gerçekten. Bazen günlerce bir seçim yapmanın zor olduğunu hissediyorum. Öyle bir durumda kalıyorum ki, içimde hem bir umut hem de bir korku var. Bunu nasıl seçmeliyim? diye düşündükçe, daha çok kafam karışıyor. Belki de bu kelimelerin tek bir cevabı yoktu. Belki de sadece bir yola çıkmalıydım, nereden geldiğini veya nereye gittiğini bile bilmeden.
Gözlerimi kapatıp, “Ovun mu ogün mü?” diye tekrar tekrar söylüyorum, bir anlam çıkarmaya çalışıyorum. “Oğlum, bu kelimeler bir şey anlatmalı,” diyorum kendime. Ama içimde bir ses, ogün diyor. Diğer ses ise, ovun diyor. İki farklı düşünce var, iki farklı hayat tarzı. Bu kadar basit, değil mi? Ama işin içine duygularımı katınca, her şey bir anda farklılaşıyor. Birini seçsem, diğerini kaybedecek miyim?
Bu sadece kelimelerle değil, hayatla ilgili bir seçimdi. Bir yolun başında durmak ve onu seçmek, ne kadar da korkutucu olabilirdi. Öylece durdum, ama aslında hayat bir yolculuk değil miydi?
Karar Verme Zamanı
Sonunda, başımı ellerimin arasına alarak, bir süre düşündüm. Hangi yol daha doğru, hangi seçim benim için daha anlamlıydı? Ama o an fark ettim ki, aslında çok önemli bir şey vardı: Seçim yapmayı öğrenmek.
Arkadaşımın gülümseyerek söylediği kelime, benim için daha büyük bir anlam taşımaya başlamıştı. Bir seçim yapmak, her zaman bir kayıp anlamına gelmezdi. Hayat bir denemeler zinciriydi. Birini seçmek, belki de bir sonun başlangıcıydı ama her başlangıçta bir umut vardı. Benim için ogün mi, ovun mu sorusunun yanıtı, hayatın bana sunduğu yolu seçebilmekti.
Evet, bazen bir seçim yaparken, içimde korku olsa da, belki de bu seçimlerin, hayatımı nasıl daha iyi yapacağımı ve kendimi nasıl bulacağımı öğreteceğini fark ettim. Bu yazıyı yazarken hala kararımı verdiğimi söyleyemem ama belki de asıl mesele, karar verirken hissettiklerimdir.
Hayal Kırıklığı, Heyecan ve Umut
Bütün bu duygularla, seçimlerimin beni nasıl bir yere götüreceğini merak ediyorum. İçimdeki sesler, bazen beni yönlendiriyor, bazen ise çıkmaz sokağa sürüklüyor. Ama bir şey kesin: Birini seçmek, geriye bakmayı engelleyecek. Bu kadar basit bir soru bile, duygularımın ve hayatımın bir parçası olmuştu. Ovun mu ogün mü? Bu soruya verdiğim yanıt ne olursa olsun, kendi yolumu bulmamı sağlayacak. Bunu fark ettiğimde, birden içimdeki tüm korkular kayboldu. Korkular, aslında bana sadece bir şey öğretmeye çalışıyordu.
Belki de hayat, hep bu soruyla başlıyordu: Seçimini yap ve ilerle.